De eerste paar dagen!

Ik heb dit de eerste paar dagen getypt.

ik zit nu op dag 12 wandelen. Dag 1 in Lourdes vertoefd en vandaag dag 13 heb ik een rustdag in los arcos.

ik heb veel last van mijn been en er werd mij aangeraden een dag niet te lopen.

koos en ik zijn elkaar misgelopen bij de refugio dus is hij alleen op paas verder.

we zullen elkaar vast weer treffen. Ik merk dat ik het erg fijn vind om alleen mijn camino te lopen.

veel tijd om over mijzelf na te denken.

Dit heb ik geschreven maar Koos zal vast ook zijn eigen verhaal erop zetten als ik hem weer tref.

Dinsdagochtend om 08.15 in Amsterdam op het vliegtuig naar Madrid gestapt.
Ik ben onrustig en ben aan t zweten en draaien.
Om 10.40 geland en om 11.50 op het vliegtuig naar Lourdes.
Het was een kleiner vliegtuig en maar 6 mensen die mee gingen. Hij maakte een hoop herrie en kabaal, dus had het nog wel even benauwd!
Aankomst 13.30 in Lourdes. Geen mens te bekennen op de luchthaven en alle lichten uit, achterin het gebouw een kleine band die ging rollen met onze tassen.
Allebei wat zenuwachtig, lacherig dat we er eindelijk waren. Vol goeie moed, tassen op de rug en wandelen maar. De eerste
De beste taxi stopte en zei jullie mogen hier niet lopen, dit is een grote weg:)
Het was nog ruim 14 km naar Lourdes, de taxi in en ons naar Lourdes laten brengen.
Bij aankomst zoeken naar een slaapplek.
Een lijst met adressen gekregen bij de office de turismo en een beetje rondvragen her en der.
Ik was best onder de indruk van Lourdes op zich, allerlei winkels met beelden en spullen, bijbel winkels enz. Ik had geen idee wat te kunnen verwachten!
Eindelijk een slaap plek gevonden:) nou ja slaapplek, het moest erop lijken. Dit was mijn eerste beproeving, dus ging slapen in mijn slaapzak ipv onder de dekens! Had het idee dat er misschien weleens beesten in die kamer konden zitten.
Koos vroeg aan wat voor beesten ik dacht. Ratten, slangen en muizen. Koos dacht deze niet gezien te hebben,dus was iets geruster:)
We kregen een code van de deur en waren vrij om te gaan en staan waar we wilde!
Naar de basiliek vertrokken want deze wilde wij allebei graag zien. Wat een enorm gebouw en wat imposant. Ik stond met mijn mond open.
Binnen geweest, rond gekeken en wat foto s genomen! Natuurlijk een kaars gebrand voor mijn moedertje, die dit ook altijd voor mij doet.
Elkaars benen en voeten met het heilige water besprenkeld en rond gekeken.
Er was een ruim gebouw waar we langs liepen, wij waren benieuwd wat het was, na vragen kwamen we erachter, dat je er melding kon maken van een wonder wat je had meegemaakt bij Lourdes. Daar hadden ze een enorm kantoor voor, er waren ongeveer 2 meldingen per jaar :)
Wat boodschapjes gedaan, telefoonkaart gekocht om naar huis te bellen,om te vertellen dat we goed waren aangekomen.
Naar de kamer gegaan en de tassen heringedeeld, wat broodjes gegeten samen en de route voor de volgende dag bekeken.
Met een gerust hart heel snel in slaap gevallen.
Dag 2:
S morgens om 07.00 met een stuk brood met kaas en een glas limo op vertrokken.
Het plan was om naar Arudy te lopen maar er toch voor gekozen om door te lopen naar Mifaget. Dit was ongeveer 34 km lopen.
Het was een pittige wandeling maar heerlijk weer, dus binnen korte tijd, liepen wij beide in ons t shirt.
Eindelijk aangekomen in Mifaget hadden we gelezen over een onderkomen bij/ in de kerk.
Bij aankomst stond er een hele oude, verwaarloosde kerk. Wij keken elkaar aan en Koos probeerde nog te wijzen naar een ander huis, en zei: ik denk dat het dat huis is, waar we gaan slapen:)
Even rondvragen, kwam er een oude dame naar buiten met een sleutel en zei loop maar even mee! Gebouw wat aan de kerk vast zat.
Het is zeer primitief, geen toilet en geen douche, ik moest echt een paar keer slikken want had zo gezweet en voelde me goor!
Jammer, vette pech. Het was wel gratis!
Een grote kloostertafel, 20 stoelen en 2 luchtbedden, dat was wat er stond.
Ik met mijn luchtbed op de kloostertafel en Koos met zijn luchtbed op de grond.
Het was heerlijk weer en de zon was nog fel. Koos de schoenen gepoetst en ik wat shirts uitgewassen en lekker buiten gehangen.
Samen voor de kerk met een broodje en een stukje beleg. De overbuurvrouw kwam even kijken en vroeg of we nog wat nodig hadden, beide hadden zin in koffie, dus zij nodigde ons uit. Erg gastvrij en de dorpskaas kwam op tafel en koos kreeg een doos bonbons mee :)
Na een uurtje gezeten te hebben, ervoor gekozen om weer terug te gaan.
Lekker met mijn luchtbed op de kloostertafel, ik was binnen hele korte tijd weg, koos nog lekker in zijn dagboek geschreven en gaan slapen.
S nachts om 02.00 maakte Koos mij wakker dat mijn luchtbed leeg was en ging als een gek pompen! Verder slapen en om 05.00 was die weer leeg, zo gelaten en werd iets wat stijf wakker!
Dag 3:
Gewassen en tassen ingepakt en vertrokken rond 07.00 uur vanuit Mifaget naar oloron sainte Marie, dit was rond de 27 km.
We hebben hier geslapen in hotel Bristol
, dit omdat de plaatselijke refugio gesloten was, na 2,5 uur rond gestuurd te worden door het hele plaatsje toch maar gekozen voor een hotel! Ik was op en leeg en had een soort breakdown, geestelijk en lichamelijk.
Had bijna nergens meer
Puf voor en voelde mij leeg.
Dag 4:
Na een douche en ontbijt weer klaar voor vertrek naar l' hopital Saint- blasé .
Dit stond
Omschreven als 23,8 km/ 6 uur lopen.
Een pittige tocht met veel klimmen maar ook hele mooie plekjes en momenten tijdens de rit. Na wat coaching van Koos kon ik iedere keer weer wat verder waardoor je ziet dat het klimmen steeds ietsje makkelijker gaat.
Onderweg nog gestopt in een dorpje voor een stempel bij de Marie en hierna een pitstop gehouden voor de deur.
De dame van de kerk zag ons zitten en vroeg of wij de kerk wilde bezichtigen.
Zij knuffelde ons en vroeg ons voor haar te bidden in santiago dan zou zij bidden voor onze tocht.
hierna de matjes in de kerktuin uitgerold en lekker gelucht en even de ogen dicht gedaan.

We gingen verder op weg naar l hopital.
Hier kwamen wij aan in het dorpje en konden bij de plaatselijke Marie een stempel krijgen en zij belde voor ons met de eigenaar van de commune slaapplaats. Keurig netjes, douche , toilet, keuken enZ. Na de hele keuken bezaaid te hebben met onze spullen, werd er geklopt en kwam er een medepelgrim Serge uit nime, hij had in 11 dagen al 400 km afgelegd en die dag had hij er 40 gelopen.
We hadden een hoop gespreksstof, hij was arts en gaf ons nog wat tips , hoe het beste voor jezelf te zorgen. Hij vertelde mij, dat ik binnen 10 dagen camino, genezen zou zijn van alles:). Dit was een geruststelling.
Serge had voor ons het plaatselijke restaurant voor het pelgrims
Menu gebeld , 10'euri kost het. Voor, hoofd en nagerecht en ieder een half stokbrood.
Wij konden dit ophalen en thuis opwarmen.
We hebben met zijn 3 en genoten en een hoop leuke verhalen gedeeld.koos en Serge nog van een wijntje genoten. T was een bijzondere ontmoeting.
Hij vertelde zijn bijzondere verhalen en zei 3 bijzondere mensen te hebben ontmoet . Een Italiaanse mevrouw, Japanse man, samen met hun kindje van 2 op de rug legde zij de reis af naar santiago te voet. Hij zei misschien ontmoet je ze nog!
Koos nog lekker genoten van zijn pijpje buiten en Mieke draaide zich om in haar bedje en legde een wedstrijdje slapen af:)
Voor de Volgende dag afgesproken geen wekker te zetten omdat de dag iets minder km had waardoor we iets rustiger aan konden doen.
Dag 4;
Medepelgrim Serge, was vanaf 06.15/06.30 al aan t rommelen en Koos hoorde ik kort hierna ook.
Ik had vrijwel genoeg/teveel slaap uren gehad, waardoor ik er ook uit ben gegaan.
Een bakkie met Serge gedaan en hem een buen camino gewenst!
Samen met Koos uit de automaat, die in de woning stond, 2 x een ontbijt voor 1.50 gehaald, dit bestond uit oploskoffie, theezakje, suiker en jam en 4 toastjes!
Nog een paar koppen thee op , wat lange, serieuze en goede gesprekken gehad samen, een snelle douche en vertrokken.
Via het dorpje eruit en nog even in de kerk wezen kijken, deze werd beheerd door dezelfde man die over de slaapplaatsen ging. Een leuke, snelle ontmoeting en even een kaars gebrand.
Begonnen aan de wandeling naar mauleon, dit zou een pittige maar kortere wandeling zijn, van ongeveer 14 km. De tocht begon zwaar en na 30 minuten was ik tot aan mijn tenen, drijfnat van het zweet.
koos begon toen wat zweet te produceren op zijn voorhoofd
Na een aantal zware klimpartijen , gekozen voor een break met een appel, reepje en wat drinken. En ook maar even een droog shirt aan, want t werd koud.
na vertrek nog een paar pittige stukken gelopen en toen wij er van overtuigd waten er bijna te zijn maar geen dorpjes te zien toch maar even rond gevraagd.
De dame zei hooguit 2 tot 3 km nog, na weer 4 km gelopen te hebben, niks te zien. Toch nog maar een keer vragen en ja hoor nog zeker 10 km. Op dat moment hadden we al 6 uur lopen achter de rug en bleek dat we iets om waren gelopen!
De dames boden aan, ons te brengen naar mauleon, hier hebben wij gebruik van gemaakt , aangezien we ons niet kapot willen lopen voordat we in sjsdp arriveren maandag. Ik achteraf al 2 blaren op beide kleine tenen had!
In het dorp afgezet,naar de office de turismo , voor wat uitleg waar we moesten zijn.
Even de sleutels bij de kroeg afhalen en zij wezen de weg.
Het was een heel oud schoolgebouw, dat nog gebruikt werd ,wat boven een kamer had voor de pelgrims van de Sint Jacques route . Hier mochten we voor 10 p.p. Slapen.
Een ruimte met 4 stapelbedden, douche en toilet en een lekkere keuken met wasmachine en droger. 
Na al dat gezweet, voor mij een verademing kleding echt te wassen ipv met de hand, aangezien ik mijzelf al de hele dag rook .
Gedoucht en samen met koos op pad naar de Carrefour. Ik had zin in een prakje, dus t werd bloemkool, aardappelen, een visje en sla. 
Na de boodschappen, het eten voorbereid en de tas weer eens heringedeeld.
Koos lekker in zijn dagboek aan het schrijven en een beetje chillen.
Er werd geklopt aan de deur en het gezin stond er, de Japanse man, Italiaanse vrouw en meisje Gaya van 2 jaar!
Wat wasjes gedraaid voor ons allen en een hoop gekletst, zij spraken aardig Engels.
Bijzondere mensen en een bijzonder verhaal, zij hadden ervoor gekozen om te stoppen
Met werken en het systeem van de wereld Zo genoemd niet meer te spekken maar alleen nog maar gratis andere mensen te helpen in ruil voor eten en slapen . Zij hadden hier een goeie onderbouwing voor maar ook wel iets wat onrealistisch met kleintje van 2 maar ach wie ben ik om er iets van te vinden.
Gevraagd of zij aan wilde schuiven en het eten met elkaar gedeeld, zij hadden alleen water en stokbrood en waren allemaal
Hongerig. 
Om 19.00 kwamen de vrijwilligers, om de nacht af te rekenen en ons paspoort van een stempel te voorzien.
Alle 3 hadden de camino al meerdere malen gelopen en waren dol enthousiast!

Nogmaals de tas heringedeeld en erachter gekomen, dat ik in sjsdp wat spullen naar huis ga sturen. Veel  te veel
Spullen, waardoor een veel te zware tas. Eigenlijk ben ik erachter Gekomen, dat ik met heel weinig, alles kan doen en dat je makkelijk s avonds met de hand wast en t in de ochtend,weer schoon aantrekt.
Ik denk veel na, over hoe vanzelfsprekend ik het vind, dat ik elke dag alles schoon aantrek, vaak 2 x per dag in bad of onder de douche ga en eet en drink wanneer ik er zin in heb.
Voordat ik vertrok, dacht ik van alles nodig te hebben en niet zonder bepaalde dingen te kunnen maar t eigenlijk heerlijk te vinden om bijv niet op mijn telefoon te kijken en de tijd niet te weten. Wat ben ik er snel aan gewend geraakt en mis t geen Moment.
Ik denk wel heel veel aan thuis, je wilt soms dingen met je vertrouwde omgeving delen.
Bij heel veel Plekjes denk ik Oh mamma kon je t maar zien.
En bij kaartlezen denk ik Jan je moet mij echt meer les gaan geven in topografie want ik ben zo een monk. Draai mij 1 x Rond en ik weet niet meer waar ik ben.
We hebben het tot nu toe , weinig over werk, de eerste dag alleen even. We maken wel soms grapjes over Triple c, dat we dat doen of dat koos me even in het hier en nu houd als dat nodig is:) en mij herinnerd waar we mee bezig zijn. Samen 100%!
Ik denk wel elke dag even aan de cliënten als ik een klok zie en denk dan oh het is zo en zo laat en ze zijn nu dat aan t doen.

S avonds met elkaar gekeken naar de route van morgen!
De Italiaanse dame , heeft de Refugio voor de volgende dag voor ons gereserveerd zodat dT vast stond. Het schijnt ook iets naast de kerk te zijn, voor 15 euro p.p.
Zij slapen er ook , we lopen wel gewoon met zijn 2 en en zullen elkaar later s avonds weer treffen in de slaap gelegenheid.
We drinken nog wat koffie en koos vertrekt naar de mis in de kerk, deze begint om 21.00.
Ik maak de was af, speel wat met gaya en voer haar met nootjes en reepjes die ik nog heb. 
Kan vanavond niet in slaap komen , ben iets wat onrustig voor de dag van morgen.
Ik probeer tegen mijzelf te zeggen: ik wil dit en ik kan dit maar het andere stemmetje komt dan ook weer naar boven.
Jij kan dit niet en zoals vele tegen mij hebben gezegd, ik ben benieuwd of je t kan.
Ik ben er wel achter binnen een korte tijd dat t heel belangrijk is om je eigen hart te volgen ipv er altijd mee bezig wat iemand kan denken.